بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله JAMA Internal Medicine منتشر شده است، انجام تمام فعالیت های بدنی هفتگی در آخر هفته، ممکن است مزایای سلامتی مشابهی با ورزش در طول هفته داشته باشد.

فعالیت بدنی به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت و همچنین افرادی که ممکن است در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 باشند، بسیار مهم است. افراد مبتلا به دیابت که بیشتر ورزش می کنند، پیکهای افزایش قند خون کمتری را تجربه می کنند و ممکن است در طول زمان کمتر به زوال عقل مبتلا شوند. همانطور که فعال بودن می تواند کنترل قند خون را در افراد مبتلا به دیابت بهبود بخشد، می تواند به کاهش مقاومت به انسولین در افراد مبتلا به پیش دیابت کمک کند و به طور بالقوه از پیشرفت این بیماری به دیابت جلوگیری کند. فعال بودن همچنین ممکن است به کاهش خطر نوروپاتی محیطی کمک کند و مطالعات نشان داده اند که خطر مرگ را در افراد مبتلا به نارسایی کلیوی که تحت دیالیز هستند، کاهش می دهد. در حالی که فعالیت بیشتر می تواند برای بسیاری از افراد مبتلا به دیابت چالش برانگیز باشد، استراتژی های خاصی مانند پوشیدن یک دستگاه ردیاب تناسب اندام، فرد را به انجام فعالیت بدنی تشویق می کنند.

در این مطالعه، محققان به بررسی این موضوع پرداختند که آیا انجام تمام فعالیت های بدنی توصیه شده هفتگی در آخر هفته (یک «جنگجوی آخر هفته بودن») به اندازه ی انجام همان مقدار فعالیت در طول هفته مفید است یا خیر. آنها از داده‌های 350978 بزرگسال استفاده کردند که در یک مطالعه بزرگ سلامت عمومی، نظرسنجی مصاحبه ی ملی سلامت ایالات متحده، بین سال‌های 1997 تا 2013 شرکت کردند. به عنوان بخشی از این مطالعه، شرکت‌کنندگان گزارش دادند که در روزهای مختلف هفته چقدر فعالیت داشتند. میانگین سنی شرکت کنندگان 41.4 سال بود.

محققان سپس فعالیت بدنی گزارش شده ی شرکت کنندگان را با مرگ های ثبت شده در شاخص ملی مرگ تا سال 2015 مقایسه کردند تا رابطه ی بین الگوهای فعالیت بدنی و خطر مرگ را بررسی کنند. شرکت‌کنندگان به‌مدت متوسط ​​10.4 سال پیگیری شدند، که طی آن 21898 مرگ ثبت شد - شامل 4130 مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی و 6034 مرگ ناشی از سرطان.

مقدار توصیه شده ورزش هفتگی با کاهش خطر مرگ مرتبط است

در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که از نظر فیزیکی غیرفعال بودند، افرادی که میزان توصیه شده فعالیت بدنی هفتگی - 150 دقیقه فعالیت متوسط ​​یا 75 دقیقه فعالیت شدید – را انجام می دادند، به طور قابل‌توجهی در معرض خطر مرگ کمتری در طول دوره پیگیری بودند. احتمال مرگ برای کسانی که این توصیه را در یک یا دو جلسه ورزشی هفتگی رعایت کردند، 8 درصد کمتر بود، در حالی که خطر مرگ برای کسانی که این توصیه را در سه جلسه یا بیشتر انجام دادند، 15 درصد کمتر بود. تفاوت در خطر مرگ بین این دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود، به این معنی که می‌توانست به دلیل شانس باشد- هنوز هم ممکن است و حتی احتمال دارد که انجام فعالیت منظم در واقع با خطر کمتر مرگ مرتبط باشد.

وقتی صحبت از مرگ به دلایل خاص شد، خطر مرگ برای به اصطلاح جنگجویان آخر هفته مشابه با خطر مرگ برای شرکت‌کنندگانی بود که به طور منظم فعالیت بدنی داشتند اما جنبه ی منفی آن گنجاندن این حجم از فعالیت در آخر هفته بود. در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که فعالیت خود را در سه جلسه یا بیشتر انجام دادند، افرادی که آن را در یک یا دو جلسه انجام دادند، 8 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ به دلایل مختلف، 14 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی و 7 درصد بیشتر احتمال داشت که به دلیل سرطان بجان خود را از دست بدهند. با این حال، هنگامی که مقدار کل فعالیت بدنی محاسبه شد، هیچ یک از این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود.

محققان نوشتند که نکته اصلی این مطالعه این است که "افرادی که در الگوهای فعال فعالیت بدنی شرکت می کنند، خواه جنگجوی آخر هفته باشند یا به طور منظم در طول هفته ورزش کنند، میزان مرگ و میر ناشی از همه علل و علل خاص کمتری را نسبت به افراد غیرفعال تجربه می کنند." اما فعالیت بدنی بیشتر به طور غیرقابل انکاری در سطوحی که در این مطالعه دیده می‌شود، مفیدتر است – و ممکن است به‌جای فشرده کردن آن در یک یا دو تمرین، با پخش کردن آن در طول هفته به اندازه ی توصیه‌شده، آسان‌تر باشد.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/08/26/weekend-physical-activity-may-have-similar-health-benefits-to-regular-activity/